Farzad Ghiasi

بمنظوربرسی تاثیر عصاره الکلی گیاه زنجبیل (Zingiber officinale) بر شاخص های رشد، بازماندگی و نرسازی ماهی فایتر(Betta splendens)، تعداد 720 قطعه لارو به وزن تقریبی 2/0 گرم بطور اتفاقی به جهار تیمار تغذیه ای مختلف (T1-T4)و با سه تکرار تقسیم شدند. تیمارها بترتیب با ارتمیای غنی سازی شده با مقادیر0، 01/0، 05/0و 1/0گرم در لیتر عصاره الکلی زنجبیل به مدت دو ماه تغذیه شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که بیشترین درصد نرسازی(13/8% ±30/60) به تیمار 05/0 گرم بر لیترزنجبیل(T3)و بیشترین درصد بازماندگی (00/5% ± 00/70)به تیمار 1/0 گرم بر لیتر (T4)اختصاص داشت. در شاخص نرسازی تفاوت معنی داری بین تیمار(T3) با تیمار شاهد وجود داشت (P<0.05) ، اما در میزان بازماندگی بین تیمار شاهد و سایر تیمارها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P>0.05). نتایج مطالعه اخر نشان داد که نرخ رشد ویژه (SGR) در تیمارتغذیه ای مختلف تفاوت معنی داری با هم ندارند هر جند میزان ان در T4بیشتر از سایر تیمار ها بود. ضریب چاقی (CF) در تیمار(T4) و افزایش وزن (WG) در تیمارهای (T3) و (T4) بطور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.05). در بررسی میکروسکوپی مقاطع تهیه شده از گنادهای ماهیان نر و ماده در تیمارهای مختلف، هیجگونه مورد دو جنسیتی مشاهده نگردید. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، پیشنهاد می گردد بمنظور افزایش نر سازی ماهی فایتر از آرتمیای غنی سازی شده با میزان 05/0 گرم در لیتر عصاره الکلی زنجبیل و جهت بهبود فاکتور های رشد از ارتمیای غنی سازی شده با میزان 1/0 گرم در لیتر عصاره الکلی زنجبیل به روش خوراکی در مزارع تکثیر و پرورش ماهیات زینتی استفاده شود.

در این مطالعه تاثیر عملکرد پودر گیاه تشنه داری بر فاکتورهای رشد ایمنوهماتولوژی و بیوشیمیایی در ماهی کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش کار:ماهیان با میانگین وزن 15 گرم و میانگین طول 10 سانتیمتردر دمای 30-28د رجه سانتیگراد به روش خوراکی با غلظت های 10 ‘ 20 و 30 گرم به ازای کیلوگرم غذا شامل 20 قطعه ای در سه تکرار و گروه کنترل با شرایط مشابه به مدت 60 روز متوالی تحت بررسی قرار گرفتند. در مرحله سنجش شاخص های خونی‘ پروتئین های کل سرم البومین‘ گلوبولین و ایمنی غیر اختصاصی ( میزان فعالیت لیزوزیم قدرت باکتریکشی سرم )در مرحله دوم از ماهی های باقیمانده 21 روز پس از چالش با باکتری آئروموناس هیدروفیلابه روش حمام با غلظت نیم مکفارلند تیتر آنتی بادی کل به روش میکروآگلوتیناسیون باکتریایی و ایمنوگلوبین ها و فاکتور های کمپلمان به روش الیزا انجام شد. نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که پودر گیاه تشنه داری در شرایط مناسب پرورش اثرات قابل توجه بر روی شاخص های ارزیابی شده ماهی کپور معمولی در تی مارها نسبت به گروه کنترل دارد. نتیجه گیری نهایی: احتمالا گیاه تشنه داری به عنوان فیتوبیوتیک و تعدیل کننده شاخص های محرک رشد و ایمنی در ماهی کپور معمولی قابل استفاده است. واژه های کلیدی: پودر گیاه تشنه داری‘ رشد‘ ایمنوهماتولوژی بیوشیمیایی ‘ماهی کپور معمولی

فلزات سنگین از جمله عنصر آرسنیک یکی از آلوده کننده های محیط های آبی هستند که می توانند مشکلات اساسی به دلیل سمیت و تجمع در بافت های بدن آبزیان ایجاد کنند. در این پژوهش تاثیر سم آرسنیک بر ماهی کپور معمولی با استفاده از تکنیک پردازش تصویر مورد بررسی قرار گرفت . با توجه به نتایج بدست امده و مشخص شدن مقادیر حاد و تحت کشنده، ماهیان در8 آکواریوم شیشه ای محتوی 22 لیتر آب در دمای 25 درجه سانتیگراد در معرض غلظت های مختلف آرسنیک (بر حسب میلی گرم در لیتر) در دوزهای صفر(کنترل)، 2، 5، 8،11 (تحت کشنده) و 17، 29، 35(کشنده) قرار گرفتند و پس از انجام آزمایشات مقدار lc50 در مدت 96 ساعت 35 میلی گرم در لیتر تعیین گردید. بعداز تعویض آب به میزان مورد نیاز سم آرسنات سدیم به آب اضافه شد و در طول دوره آزمایش کلیه تلفات ثبت و تصویر برداری انجام گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که منبع نور ال ای دی با فیلتر پلکسی به دلیل ایجاد نور یکنواخت و نرم به عنوان سیستم نورپردازی سامانه پردازش تصویر در نظر گرفته شد.نتایج حاصل از پردازش تصویر نشان داد بهترین فضا برای ایجاد یک تصویر دو سطحی در محیط RGB در صورتی امکان پذیر می باشد که از پارامتر رنگی B-R استفاده شود. حداکثر زمان برای پردازش تصویر دیجیتالی گرفته شده برابر با 303 میلی ثانیه می باشد. مدل ریاضی توانی وزن /طول برای ماهی کپور استخراج شد. دوز سمیت و مدت قرارگیری در معرض محیط سمی، به طور تقریبا یکسانی بر روی رشد ماهی اثر معناداری گذاشته اند. سمیت محیط سبب شده است وزن ماهی در مقایسه با حالت کنترل حداکثر 10% طی زمان 30 روزه کاهش داشته باشد. محیط سمی سبب کاهش 22% در راستای طولی ماهی نسبت به نمونه های کنترل (فاقد سمیت) شده است.

این پژوهش به منظور تعیین اثر مخلوط عصاره آبی چهار گیاه گل گاوزبان، غازیاقی، نعناع فلفلی و کاسنی بر عملکرد رشد، تغذیه، ترکیب لاشه و برخی پارامترهای بیوشیمیایی خون ماهی کپور معمولی انجام شد. برای این منظور تعداد 120 قطعه ماهی کپور معمولی با وزن متوسط 73/22 گرم و طول متوسط 53/10 سانتی متربه طور تصادفی در 4 تیمار و هر تیمار با 3 تکرار (30 قطعه ماهی در هر تیمار) تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل : شاهد (C) جیره پایه و بدون افزودنی، جیره پایه حاوی 1 درصد عصاره چهار گیاه(T1)، جیره پایه حاوی 2 درصد مخلوط عصاره چهار گیاه (T2)، جیره پایه حاوی 3 درصد مخلوط عصاره چهار گیاه (T3) بود. جیره های غذایی مورد استفاده از نظر پروتئین و انرژی یکسان بودند. ماهیان به مدت 8 هفته با تیمارهای آزمایشی تغذیه شدند. در پایان این دوره شاخص های رشد، تغذیه، کیفیت لاشه و فاکتورهای بیوشیمیایی خون مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان دادکه افزودن مخلوط عصاره چهار گیاه مورد مطالعه اثر معنی داری (p>0/05) بر شاخص های رشد و تغذیه نداشت. ترکیبات لاشه و پارامترهای بیوشیمیایی خون نسبت به تیمار شاهد تحت تأثیر افزودن عصاره ی گیاهی قرار گرفت (p<0/05). در تجزیه ترکیبات لاشه با افزایش میزان عصاره در جیره، میزان پروتئین لاشه افزایش یافته بود بطوریکه در تیمار T3 در مقایسه با تیمار شاهد این افزایش دارای تفاوت معنی داری بود (p<0/05). همچنین در تیمار T3 میزان چربی و خاکستر نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری کاهش پیدا کرده بود. نتایج بدست آمده نشان داد که میزان گلوکز سرم در تیمار T1 و میزان کلسترول در تیمار های T2 و T3نسبت به تیمار گروه شاهد بطور معنی داری کاهش یافته بود (p<0/05).

در این مطالعه تاثیر سین بیوتیک بر بیماری زایی انگل ایکتیوفتیریوس مولتی فیلی ایسIchthyophthirius multifilis بر فاکتورهای سرمی که عبارت اند از کورتیزول، آلبومین، گلوکز، پروتئین تام، گلوبولین و نسبت آلبومین به گلوبولین و همچنین فاکتورهای خونی ازجمله درصد هماتوکریت، گلبول سفید و گلبول قرمز ماهی کپور معمولی Cyprinus Carpio موردبررسی قرار گرفت. در این آزمایش چهار تیمار با سه تکرار در نظر گرفته شد. تیمارها عبارت اند از: گروه اول:گروه شاهد، گروه دوم :تغذیه شده با جیره حاوی سین بیوتیک به میزان توصیه شده توسط شرکت سازنده به همراه آلودگی تجربی با انگل ایکتیوفتیریوس مولتی فیلی ایس، گروه سوم: تغذیه شده با جیره حاوی سین بیوتیک به میزان دو برابر توصیه شرکت سازنده به مدت یک ماه وآلودگی تجربی با انگل و گروه 4: تغذیه شده با جیره بدون سین بیوتیک و آلوده شده با انگل. در روزهای 4 و 14 پس از آلودگی تجربی از ماهیان خون گیری به عمل آمده و پارامترهای سلولی و بیوشیمیایی خون مورد ارزیابی قرار گرفت. در طول دوره تلفات ناشی از انگل ثبت گردید. طبق نتایج به دست آمده میزان تلفات در گروه بیماردارای سین بیوتیک نسبت به گروه فاقد سین بیوتیک کاهش معنی دار نشان داد(P<0.05). و همچنین گروه بیمار فاقد سین بیوتیک بالاترین درصد تلفات را نسبت به سایر گروه ها نشان داد درصد هماتوکریت و تعداد کلی گلبول های سفید تیمارها با گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05). تعداد گلبول قرمز در گروههای دوم، سوم و چهارم نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری داشت( p < 0.05). میزان گلوکز در گروه بیمار فاقد سین-یوتیک نسبت به گروه شاهد و گروه دو برابر سین بیوتیک دارای کاهش معنی داری بود(P<0.05). میزان پروتئین تام در گروه یک برابر سین بیوتیک و گروه بیمار فاقد سین بیوتیک نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری داشت (P<0.05). در حالیکه میزان پروتئین تام در گروه دوبرابر سین بیوتیک نسبت به گروه یک برابر سین بیوتیک وگروه بیمار فاقد سین بیوتیک افزایش معنی داری داشتند(P<0.05). میزان آلبومین بین سایر گروه ها نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). میزان گلوبولین هم در گروه دو برابر سین بیوتیک نسبت به سایر گروه ها دارای افزایش معنی داری بود (P<0.05). نسبت آلبومین به گلوبولین در گروه های دو برابر سین بیوتیک و گروه بیمار فاقد سین بیوتیک نسبت ب

در این مطالعه بررسی مقایسه ای اثرات زئولیت و پامیس در جذب آرسنیک از آب و کاهش تجمع آن در بافت عضله ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) انجام گرفت. ابتدا پیش از استفاده از مواد جاذب، میزان جذب آرسنیک توسط مواد جاذب در سیستم های ناپیوسته بررسی شد. ابتدا در یک محلول با حجم mL 100 و غلظت mg/L 100 آرسنیک با دوز جاذب g/L 3 قدرت جذب هر یک از جاذب ها تعیین گردید. دو گروه از جاذب های پامیس و زئولیت طبیعی (کلینوپتیولیت) در این فرآیند بررسی شدند که نتایج نشان داد که آماده سازی باعث کاهش کارایی جذب (R) و ظرفیت جذب در زئولیت و پامیس می شود، بنابراین در طول آزمایش از زئولیت و پامیس معمولی استفاده شد. سپس برای تعیین غلظت های حاد و مزمن آرسنیک در ماهی کپور معمولی LC50 در مدت 96 ساعت با استفاده از نسخه 5/1 نرم افزار EPA Probit Analysis (منتشر شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت انجام گرفت. نتایج به دست آمده LC50برای آرسنیک mg/L 48/9 به دست آمد. با استفاده از نتایج این آزمایش مقادیر حاد و تحت کشنده آرسنیک برای ماهی مورد آزمایش تعیین گردید. سپس قابلیت تجمع آرسنیک در بافت عضله ماهی کپور معمولی در حضور یا عدم حضور زئولیت و پامیس مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه برای رسیدن به بهترین شرایط جذب و هم چنین بررسی اثر متقابل متغیرهای مستقل از طراحی آماری ایجاد شده از نرم افزار (Design Expert.7.0) و به روش مطالعه سطح پاسخ (RSM) و طراحی اولیه ترکیبی مرکزی (CCD) استفاده گردید. متغیرهای مستقل شامل: غلظت آرسنیک، دوز جاذب زئولیت و پامیس هستند. هم چنین غلظت آرسنیک تجمع یافته در بافت عضله ماهی و غلظت آمونیاک آب به عنوان متغیر وابسته (پاسخ) مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی آماری هر یک از متغیرهای مستقل با متغیرهای وابسته از طریق آزمون ANOVA انجام گرفت. نتایج نشان داد که ضریب تبیین (R2) برای تجمع آرسنیک در حضور کلینوپتیلولیت در بافت عضله ماهی 528/0 و برای آمونیاک 913/0 به دست آمد و در حضور پامیس برای تجمع آرسنیک در بافت عضله ماهی 665/0 و برای آمونیاک 928/0 به دست آمد. با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق زئولیت بطور معنی داری سبب کاهش تجمع آرسنیک در عضلات می شوددر صورتی که کارایی پامیس در جذب آمونیاک از آب بطور معنی داری بیشتر از زئولیت است (5%>p ).

پژوهش حاضر به بررسی نقش کلاغ زاغی به عنوان یک مخزن برای برخی از باکتری های بیماری زا با تکیه بر خانواده انتروباکتریاسه از اهمیت مشترک انسان و دام است که پاتوژن به انسان هستند، انجام شد. برای این منظور، در مجموع 30 نمونه فضولات تازه کلاغ زاغی از سه ایستگاه نمونه برداری در سطح شهر سنندج جمع آوری شدند و حضور خانواده انتروباکتریاسه در آن ها به روش بیوشیمیایی در 4 دمای مختلف (4، 25، 37 و 40 درجه سانتی گراد) مورد بررسی قرار گرفت. تشخیص میکروارگانیسم های جدا شده حضور باکتری های اشرشیاکلی (73.3%)، گونه هایی از جنس کلبسیلا (60%)، کلبسیلا اکسی توکا (33.3%)، جنس انتروباکتر (30%)، جنس اشریشیا (10%)، پروتئوس میرامبلیس (6.6%)، کلبسیلا اوزونه و پروتئوس ولگاریس (3.3%) و باکتری هایی خانواده های دیگر از جمله باکتری های غیر تخمیرکننده لاکتوز (40%)، موراکسلا (10%)، اسینتوباکتر و فلاوباکتریوم (3.3%) را تأیید نمود. همچنین به دلیل اینکه در هر نمونه بیش از یک گونه باکتری یافت شده است، سرعت رشد باکتری های شناسایی شده و تعداد انتروباکتریاسه موجود در نمونه ها با یکدیگر مقایسه شده است که نشان داد تعداد باکتری های متعلق به خانواده انتروباکتریاسه در فصل زمستان بیشتر از بهار بوده و باکتری های متعلق به جنس انتروباکتر (1870 کلنی در رقت 10-6) و اشریشیاکلی (1860 کلنی در رقت 10-6) دارای بیشترین سرعت رشد بوده اند. نتایج حاصله با استفاده از طرح آماری بلوک های تصادفی در SPSS (VER.16) انجام گرفت که فراوانی و تنوع قابل توجه باکتری ها را در فصل زمستان نسبت به فصل بهار تأیید نمود. وجود این باکتری ها در فضولات کلاغ زاغی و همچنین اختلاف معنی دار آن ها بین دو فصل بهار و زمستان نشان می دهد که رژیم غذایی این پرنده (همه چیزخواری) در حضور خانواده انتروباکتریاسه در فضولات کلاغ زاغی عامل بسیار مهمی می باشد. به نظر می رسد که دسترسی به محل دفع زباله های انسانی مثل خروجی فاضلاب ها و دپوی زباله ها انتقال پاتوژن ها را از طریق تغذیه پرندگان تحت تأثیر قرار می دهد. این مطالعه تأکید کرد که کلاغ زاغی مخزنی برای برخی از باکتری های مشترک انسان و دام علی الخصوص خانواده انتروباکتریاسه می باشد.

این تحقیق به منظور تعیین اثر سین بیوتیک بر عملکرد رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه پست لاروهای میگوی بزرگ آب شیرین انجام شد. تعداد 720 قطعه پست لارو میگوی بزرگ آب شیرین (میانگین وزن 90 میلی گرم) در شش تیمار و هر تیمار در سه تکرار شامل: تیمار یک، جیره شاهد، تیمار دو، 45/0 گرم پروبیوتیک پریمالاک (0.45 P)، تیمار سه، 2 گرم پریبیوتیک فرماکتو (2 F)، تیمار چهار، 315/0 گرم پریمالاک و 4/1 گرم فرماکتو (0.315 P + 1.4 F)، تیمار پنج، 45/0 گرم پریمالاک و 2 گرم فرماکتو (0.45 P + 2 F) و تیمار شش، 585/0 گرم پریمالاک و 6/2 گرم فرماکتو (0.585 P + 2.6 F) در کیلوگرم جیره غذایی، قرار گرفتند. پست-لاروها به مدت دو ماه با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. بعد از انجام دوره پرورش شاخص های رشد، تغذیه و کیفیت لاشه میگوی بزرگ آب شیرین مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج بدست آمده از آنالیز شاخص های رشد اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف نشان داد. بیشترین میزان وزن بدست آمده، کارایی پروتئین و کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی در تیمار شش (0.585 P + 2.6 F) مشاهده گردید. ترکیبات تقریبی لاشه میگوی بزرگ آب شیرین بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری داشت. استفاده از سین-بیوتیک ترکیبات لاشه را بهبود بخشید. بیشترین میزان پروتئین، چربی و خاکستر در تیمار شش (0.585 P + 2.6 F) مشاهده شد. با توجه به نتایج بیان شده بنظر می رسد استفاده از سین بیوتیک پریمالاک و فرماکتو می تواند تاثیر زیادی در میزان رشد و بهبود کیفیت لاشه میگوی آب شیرین پرورشی داشته باشد. واژه های کلیدی: ترکیب لاشه، جیره غذایی، سین بیوتیک، میگوی بزرگ آب شیرین.

این مطالعه به منظور بررسی اثرات باکتری Morganella morganii بر روی تفریخ، بازماندگی لارو وفاکتور های رشد ماهی دانیو گورخری Danio rerio، انجام گرفت. در این تحقیق تخم چشم زده و لارواین ماهی بصورت جداگانه وبه روش حمام در معرض رقت های مختلف باکتری1-10 2-10، 5-10 و 10-10، مورگانلا مورگانی قرار گرفتند. نتایج حاصل از بررسی های انجام شده نشان داد باکتری مورگانلا مورگانی،بر روی درصد تفریخ اثر قابل توجهی نداشت و تفاوت معنی داری (05/>0p) بین درصد تفریخ در گروه شاهد و تیمار مشاهده نگردید .بازماندگی درلاروهای هج شده از تخم های آلوده به باکتری اختلاف معنی داری (05/>0p)با گروه شاهد داشت.میزان تلفات در لاروهای آلوده شده با رقتهای 1-10و2- 10 بطور معنی داری افزایش پیدا کرده بود این در حالی است که دررقت های 5-10 و 10-10، اختلاف بین گروه های شاهد و تیمار معنی دار نبود. بر اساس نتایج تاثیر باکتری بر فاکتورهای رشد شامل نرخ رشد ویژه،نرخ رشد روزانه، افزایش وزن، شاخص وضعیت و درصد افزایش وزن بدن در لارو های حاصل از تخم های آلوده به باکتری با رقت10-10معنی دار بود وسبب کاهش آن در گروه تیمار گردید(05/>0p). در لاروهای هفت روزه، آلوده با رقت 10-10 شاخص وضعیت در گروه تیمار افزایش و درصد افزایش وزن بدن کاهش معنی داری در مقایسه با گروه شاهد داشت . ضریب تبدیل غذا در گروه های تیمار تغییرات معنی داری را نشان نداد.

جیوه قابلیت تجمع در بافت های زنده را داشته و قابلیت بزرگنمایی زیستی در زنجیره های غذایی را دارد و از این طریق می تواند سلامت انسان ها در معرض خطر قرار دهد. مطالعات قبلی در دریاچه سد قشلاق سنندج نشان دادند که غلظت جیوه موجود در آب این سد، به سبب فرآیند های طبیعی زمین شناختی از حد مجاز بیشتر است. به همین سبب یک طرح مطالعاتی برای مقایسه سطوح غلظت جیوه کل ) (THgتجمع یافته در بافت عضلات سفید و قرمز ماهیان کپور معمولی و کپورنقره ای سد، طراحی شد. وجود ترکیبات سولفاته فراوان در بافت عضله قرمز ماهی با قابلیت ایجاد کمپلکس های نسبتاً پایداری با جیوه از یک سو، و وجود رگ های خونی فراوان که یک حامل زیستی برای انتقال و تجمع زیستی فلز جیوه به شمار می روند از سوی دیگر، این باور را پدید می آورد که سطح جیوه تجمع یافته باید در بافت عضله قرمز ماهی هایی که در معرض آلودگی به فلز سنگین جیوه هستند، بالاتر از عضله سفید باشد. برای اولین بار سعی شد تا غلظت جیوه تجمع یافته و روند تغییرات آن در بافت عضله قرمز و سفید ماهیان کپور معمولی و نقره ای به عنوان دو گونه پر مصرف در ایران مورد سنجش و مقایسه قرار گیرد. مجموعاً 48 نمونه ماهی (24 نمونه کپور معمولی + 24 نمونه کپور نقره ای) درخلال ماه های تیر تا آذر سال 1388 به صورت تصادفی از دریاچه سد قشلاق شهر سنندج صید و غلظت جیوه کل در بافتهای عضله سفید و قرمز این ماهی ها با استفاده از دستگاه پیشرفته اندازه گیری جیوه (Model, Leco 254 AMA) اندازه گیری شد. میانگین± اشتباه استاندارد THg در بافت عضلات سفید دو ماهی کپور معمولی و نقره ای به ترتیب 67/20 ± 233 و 43/26 ± 367 و برای عضلات قرمز نیز به ترتیب مقادیر 03/21 ± 227 و 22/32 ± 311 بر حسبppb یا ng g-1 وزن خشک به دست آمد. میانگین های ماهانه جیوه تجمع یافته در بافت عضله سفید دو گونه ماهی کپور معمولی و نقره ای اختلاف معنا داری از خود نشان ندادند (1926/0 P = , 29/2 =36, 5(F، درحالیکه میانگین THg تجمع یافته در بافت عضله سفید ماهی کپور نقره ای به صورت معناداری بیشتر از ماهی کپور معمولی بود (0068/0 P = , 70/19 =36 ,1(F. در ادامه میانگین های ماهانه وکل جیوه تجمع یافته در بافت عضله قرمز در دو گونه ماهی، در خلال ماه های مطالعه اختلاف معنی داری را نشان ندادند (3366/0P=, 49/1= 36 , 5 (F و (1499/0P= , 89/2= 36 , 1F). غل

اثرات عمل آوری خوراک، مکمل آنزیمی و نوع غله بر عملکرد جوجه های گوشتی مطالعه شد.